Real Story ''Nepali Lady In UAE''

''सधा जस्तै आज पनि एउटा तितो एथार्थ कोर्न मन लाग्यो''

सुक्रबारको दिन म यु. ए. इ. को देरा भन्ने ठाउमा साथि सँग हिन्दै थिय ,साथिले धेरै दिन देखि मलाइ एउटा जक्सनमा लियर जाने भन्ने प्लान को मुताबिक हामि त्याहा गयका थियौ। Street 26D बाट छिरेर म अनि मेरो साथि एउटा Building म पस्यै त्याहा १ कालो केटा मान्छे २० दिराम ३० दिराम भन्दै थियो, यो देखेर मलै एकै छिन त रत्न पार्क मा बसेका फुटपाथ मा बेच्न राखेका समान को मोल मोलाइ भैरहेछ जस्तो लाग्यो
अनि हामिले त्यो केटालाइ काहा काहाको माल पाइन्छ भनेर सोद्धा उसले Bangali ,Indonesia ,Srilanka,Ethiyopiya , भन्दै थियो अनि साथिले २५ दिराम दियर Indo लियर गयो अनि म चाहि Philip.. को साथमा गय।एउटा सानो रुम मा लियर गयो मलाइ उसले अनि English म बोल्न थाल्यो मैले नाम सोधे उसले Elren भन्यो अनि मैले नि उस्लै आफ्नो नाम भने, उ हल्का झस्किय जस्तै भो किन हो थाहा छएन, अनि म उ सँग काम गर्न भन्दा नि कुनै जिग्यासा हरु सोध्न चाहान्थे, अनि उस्लाइ सोध्न थाले, यस्तो काम गर्नुको करण , उ बताउन चाहान्न थि , मैले धेरै कर गरे पछि उ रुन थालि म अचम्म मा परे उ किन रुन थालि थाहा भयन, मैले उस्को टाउको मुसार्दै I'am Sory भने , ''तपाइको कुनै गल्ति छएन '' म नेपालि आवाजले झस्किय त्यो आवाज त्यो केटिको मुखबाट आयको थियो म अलमल्ल परेको देखेर, उस्ले म नेपालि हु यो सुन्दा म झन दोधारमा परे, अनि म हल्का पन्छियर बसे ,अनि उस्लाइ सोधे किन यस्तो काम गरेको, तेस पछि उस्ले आफ्नो बेदना पोख्न थालि,
२०११-३-१२ मा House Maid को लागि म UAE ,Dubai आयको थिय काम घर्को भयनि मलाइ धेरै गारो थियो बिहान ४ बजे उठेर राति १२-१ बजे सुत्न पाइन्थ्यो तर पनि म काम गर्दै थियो तेस्पछि का दिन मेरो लागि धेरै गारो हुन थाल्यो। हरेक दिन यातना दिने अनि हरेक पटक साहु बाट म माथि यैन सोषण हुन थाल्यो, तेतिकै एक दिन १ बंगालि केटि संग परिचय भयो होस्पिटल्मा अनि उस्ले आफुलाइ पनि यस्तै भयको र पछि भागेर यौन पेसा अंगालेको बताय पछि। म पनि त्यो नर्का बाट उम्केर याहा काम गर्दै छु। अब घर जाउ भने passport छैन कसरि जाने, उता बाबा आमा भाइ छन उनि हरुलाइ पनि आफैले पाल्नु छ अब सायद यहि मर्छु होला एक दिन , यतिकै मा उसले भनिन यदि म मरे भने मेरो लास नेपाल पुर्याइ दिनु है, यो भाब बिहोल बाणि हरुले मलाइ छेत बिच्छेत गरायो, म केहि बोल्नै सकिन बस मैले उस्लाइ नेपाल फर्काउने आस्वासन दिदै कोठा बाहिर आय आउने बेलामा Ph:- No छडेर आयको थिय, साथिले कुर्दै रहेछ , हामि Taxi चधेर Room आयौ , बाटो भरि उस्लेभनेका तिनै कुरा खेलाउदै अनि प्रदेसमा रहेका आफ्नो नेपालि दिदि बहिनि लाइ सम्झेर एक पटक आसु झर्यो,
अनि धेरै कमाउने सपना बोकेर आफ्नो प्यारो जन्म भुमि त्यागेर आयका तिनै नेपालि चेलिलाइ सम्झेर मन रुलाय,



भोलि पल्त म Duty जान भनि Uniform मिलाउदै थिय Mobile म SMS घन्टि बज्यो ।मैले वास्ता गरिन किनकि Du Network ले पैसा हाल भनेर धेरै SMS पठाउने गर्दथ्यो, तेतिकै Mobile गोजिमा हालेर म Bus चड्न गय , केहि समय पछि अब Face Book Statuse मा Good Morning लेख्नु पर्यो भनि Mobile Open गर्दा नौलो Number बाट Massage आको रहेछ, खोलेर हेर्न थाले,

Dear दाजु मलाइ माफ गर्नु होला
आज म यो नरकिय संसार बाट मुक्ति भयर टाडा जदै छु, मैले हजुर्को चाहाना पुरा गर्न सकिन मलाइ माफ गरिदिनु होला ल.......तपाइकि बहिनि कमला (Name change)
म छगा बाट खसे जस्तै हुन पुगे हिजो भर्खर तेति रम्रो सँग कुरा गरेर आको आज यो संसार मा छैन भन्दा म पत्यौनै सकिन अनि तेहि Number म कल गरे कुनै आर्को केटिले उठायो अनि उस्ले मलाइ भनि अब कमला रहेन ,
अब भने पक्क भयो म माथि झन् कालो बादल ले छायो।
सारा आकास कलो भयो दुनिया सारा यकै पटक सोक मनय झै लग्न थाल्यो।
म Manager संग कुरा मिलायर त्याहा गय न भन्दै Uff मैले हेर्नै सकिन
म इस्तब्ध भय केहि बोल्नै सकिन, एकै छिन पछि पुलिस आयो अनि लास लाइ गाडिमा हालेर लग्यो, म झन् आफुलै निरास बनाउदै रुम फर्किय
.................................
आज धेरै दिन भै सक्यो उ संसार बाट टाडा भयको तर आज पनि जब म त्यो बाटो भयर् हिन्छु तेहि घटनाले सताउछ,,,,,,,,,,,,,
,,,,,,,अनि उहि नेपालि चेलिको दर्दनाक कथा ले पिरोल्न थाल्दछ...........................

अधुरो प्रेम

कहाँ बाट शुरु गरौं?तिम्रो र मेरो यो छोटो प्रेम कहानी प्रिय। कुरा आज भन्दा छ, वर्ष अगाडिको हो। जब म स्कुलले जीवनमा थिएँ। म र उनी अर्थात हामी समकक्षी साथी थियौं। एउटै कक्षामा पढ्ने साथी भएकै कारणले पनि हामी निकट थियौं। हामी एक अर्काको भावाना बुझ्थ्यौं।केही नबोले पनि धेरै बोले जस्तो। धेरै बोले पनि केही नबोले जस्तो। एकैछिन् एक अर्कासँग टाढा हुँदा पनि नास्रो लागेर आउथ्यो। हामी एक अर्काको दु:ख पीडा आँखामै हेरेर बुझ्थ्यौं। मीठो बोली,शालिन व्यवहारका कारण सबैको मनमा अमिटछाप छोड्न चुक्दैन थियौं हामी। क्लासमा पनि सधैं पहिलोहुन्थ्यौं हामी।
गाउँ घर मेलापातमा जाँदा पनि सँग सँगै हुन्थ्यौं हामी। यसरी हातेमालो गर्दै हाम्रो खुशिका पलहरू अगाडि बडिरहेका थिए।
यस्तैमा एक माघको कुरा हो। गाउँ घरमा श्री-स्वास्थानी वर्त लिने महिना थियो। पूजासमापन गर्नको लागि फूलको आवश्यक भएकाले धार्मिक आस्था भएका हामी फूल टिप्न भनि माथि लेखको उकालोतिर लाग्यौं। त्यहाँ हामीले धेरै थरीका रंगी विरंगी फूलहरू टिप्दै झोलमाराख्दै गर्यौं। मन त्यसै त्यसै फुरुङ भएको थियो। हामी रमाउदै हराउदै मस्तमा थियौं। उकालो उक्लिएर, उरालो झरेर थाकेको शरीरको थकाई मेटाउने उदेश्यले हामी गुराँसको फेद मुनि बस्यौं।
हाम्रो पवित्र प्रेम देखेर हामी वरिपरिको सम्पूर्ण वातावरण पनि झुमिरहेको जस्तो लाग्थ्यो।एकछिन थकाई मारिसकेपछि केही आनन्दको महसुस भयो। घाम पनि पूर्व दिशा बाट सर्दै पश्चिम क्षितिजमा पुगिसकेको थियो। हामी घर फर्किने सुरसारमा थियौं। उनको चन्द्र जस्तो उज्यालो मुहार। निधारको बाटो हुँदै आँखा छोप्न आइपुगेको त्यो कालो रेशमी केश। उनी निहुरिएर एकहोरो डुब्न लागेको घामलाई हेरेर ओठभरी मुस्कान खेलाउथिन्। मैले उनको ध्यान आफुतिर तान्ने हेतुले घाँटीसाफ गर्दै भनें-केही कुरा गरन,किन मौन भएकी?
प्रत्युउत्तरमा मीठो मुस्कान छोडिन् र लाजाउदै आफ्नो शिर थोरै भूइतिर झुकाइन् उनले। मैले पनि उनको भावना बुझी हालें। र धेरै अगाडि देखि भन्न खोज्दा खोज्दै पनि उनी सामु व्यक्त गर्न नसकेको प्रेम फुकाउने मनसायले भनें-तिमीलाई केही भन्नु थियो भनुँ?उनले मौन स्विकृति जनाइसकेपछि मैले आफ्नो मुटु दह्रो बनाएर भनें-म तिमीलाई माया गर्छु। मैले आफ्नो वाक्य पूरा गर्न नभ्याउदै,
उनले भनिन्- सत्य?धन्य ईश्वर भन्दै मुसुक्क हाँसिन्।
मैले बुझें म मात्रै उनलाई मन पराउने होइन रहेछु। उनी पनि मलाई मन पराउदी रहिछिन् भन्ने कुरा। त्यसैदिन हामीले चोखो प्रेमको अनुभूती एक आपसमा अंकमाल गरेर साटासाट गर्यौं। गुराँसको फेद मुनि बसेर देउराली साँची राखेर कहिल्यै नछुट्ने कसम पनि खायौं।
त्यसपछि पूजाको लागि टिपेको फूल लिएर घर फर्क्यौँ। पूजा सम्पन्न भयो। दिनहरू व्यतित हुँदै गए।
। हाम्रो प्रेम पनि दिनप्रतिदिन गाढा हुँदै गयो। नजर जुधाउदै,माया दर्साउदै,मेलापतगर्दै­­ हाम्रो मिलनको रमाइला दिनहरु बित्दै थिए। समयको खेल भनुँ अथवा भाग्यले झेल गरेको हो,बिडम्वना!मेरो वैदेशिक रोजगारको लागि भीसा लाग्यो। म मलेशिया उड्नुपर्ने भयो।
भाग्यको लहरामा लहरिँदै उनी सँगको सुनौलो भविष्यको परिकल्पना गर्दै बिदा मागें।उनी भावुक हुँदै गह भर्दै भनिन्-
पर्दैन जानु।
मैले सम्झाएँ केही दिनको कुरा त होनि। बुझ्ने कोसिस गर प्रिय। मेरो शरीर जरुर तिमी बाट टाढा हुन्छ। तर मेरो मन हर पल हर क्षण तिमीसितै रहनेछ। अन्तिममा उनले बिदाइको हात हल्लाइन्। म पनि मनको पीडा लुकाएर देखावटी हाँसो हाँस्दै आफ्ना आमा बुवा साथीभाईहरू आफ्नी प्रियसी मुटुको धड्कन सँग र प्यारो म्याग्दी, मेरो जन्मभूमि,कन्चन बग्ने काली गण्डकीलाई छातीभरी सजाएर कर्मभूमि मलेशियातिर लागें।
आज यो विरानो शहर मलेशियमा उनकै यादमा पानी बिनाको माछा जस्तै तड्पिएर रात दिन काटिरहेको छु। केवल उनकै यादमा।



राम बरुवाल
म्यागदी
(मलेशियमा)

www.facebook.com/gharakhola

नेपालिको घर

महल भन्दा प्यारो नेपालिको घर हुन्छ ।
तल रातो माटो, माथि छाहारी खर हुन्छ ।

झुपडी भनेर पो के भो दुनियाले हामीलाई
त्यही झुपडी भित्र अनेकौ रहर हुन्छ ।


Ramkumar Khadka
''Yatree''
Kathar 8 Gaidaha

Mero Pyaro Sathi

·
काला गोरा जे भयनी साथी भन्या साथी हुन्छ
अरु भन्दा सधै उ १ कदम माथी हुन्छ,
न मनमा स्वार्थ छ न कुनै लोभ ,
साथको लागी सबै त्याग्ने उ सारै जाती हुन्छ
काला गोरा जे भयनी साथी भन्या साथी हुन्छ
अरु भन्दा सधै उ १ कदम माथी हुन्छ,

Nepali Gajal

संसारको अन्त्य सम्म हाम्रो माया बाची रहोस
मुटु भित्र छाती भरि माया प्रिती साची रहोस //

यदि तिम्ले खोज्यौ भने मेरा सामु उदाहरण नि
देखाउन त्यति बेला जोडी ढुकुर नाची रहोस //

उपचार हुन्न कतै दुनियामा माया पिरती /
कस्तो छ त बुज्न लाई आत्माले जाची रहोस //

छुटाउन हाम्रो साथ बैरी हरु लाउदा खेरि
देउताले उन्का सबै खुट्टा हरु भाची रहोस //

Nepali Gajal

बल्झिएर अतित मेरो पाटो जिन्दगीको ।
कोट्याउदैछु घाउ आज खाटो जिन्दगीको ।

शहरमा हुर्किएकी मत गाउ भित्र ।
फरक र यो मैले खाने आटो जिन्दगीको ।

रोपनेलेनै जान्नु पर्ने फुल फुलाउन ।
मिल्नु पर्छ पानी गोबर माटो जिन्दगीको ।

जोडिएर भागय रेखा छुट्यो सम्ब्न्धको ।
आज यस्थो कथा बन्यो लाटो जिन्दगीको ।

पिरतिको खेल जबा बुजे उन्को ।
छुट्टा छुट्टै भयो अनि बाटो जिन्दगीको ।

अन्तिम पत्र

Jamuna....
के शब्दले सम्बोधन गरु तिमीलाई आफैँ अलमलमा परे अनि सोचे तिम्रो नाम मात्रै लेखु । कति नमिठो हुदोँरहेछ विछोडको पिडा...नचाएर पनि भोगीरहेको छु । मिलनका कसमहरु पुरा गर्न नसक्दा यो अन्तिमपलमा पनि तडपिरहेको छु । तडपिनु बाहेक अरु के नै गर्न सक्छु र जब समयले नै धोका दिइगयो । साथ रहने वाचा हाम्रा सबै खेर भयो । विवशता अनौठो आइलाग्यो, अप्ठेराहरु अच्चमका देखापरे । सधैँ साथ दिन्छु भन्थे तर बाध्यतावश हाम्रो साथ छुट्यो ।.....
.......
..
Jamuna..दोष तिम्रो केही छैन । दोष त मेरो नै हो । यो धर्तिमा आउँदा भगवानसित थोरै समय मात्र लिएर आएको रहेछु । तिमीसँगै जीवन बिताउने चाहना थियो तर सबै इच्छा कहाँ पुरा हुदाँ रहेछ र !!!
Jamuna... तिम्रो हृदय अब धेरै नदुखाउनु । म तिमीबाट धेरै टाढा जादैँछु, सक्छौ भने मलाई माफ गरिदिनु । मलाई बिर्सी आफ्नो नयाँ संसार बसाउनु... तिम्रो खुशिमा नै मेरोखुशि छ...बिन्ती तिम्रो नयनबाट कहिल्यै आशुँ नर्झानु । यो जुनीलाई यस्तै भो अर्को जुनी संगै बिताउलाँ ।
तिमीलाई माया गर्ने
prashant

तिमीलाई प्रेमपत्र

खै काहाँबाट शुरु गरौँ मेरा भावनाहरु, सायद कसैको लागि यो मेरा पहिलो र अन्तिम पत्र होला । यो पत्र च्यातेर फाल्नु अगाडि तिमी एकपटक मेरो भावनालाई बुझ्ने प्रयास गर । सम्बोधन गर्दिन म तिमीलाई , प्रिये भनु भने यो मनले मान्दैन ।
हराई रहेछु म सपनाको संसारमा तिमी मेरो सपनाको एक मुख्य पात्र हौ । तिमी बिनाको मेरो सपना अधुरो रहनेछ । आज मलाई यो के भैरहेको छ खै, कसरी म आफ्ना मनका भावना व्यक्त गरौँ ? म तिमीलाई एकदमै माया गर्छु । कहिलेदेखी र किन भन्ने प्रश्न को उतर मसँग छैन ।
मसँग छ त्यो सुर्यको किरण जुन हिँउले ढाकिएको पहाड आइ ठोकिएको छ, हो तिमी मेरो किरण हौ । म यो सानो कागजको टुक्रामा आफ्नोमनको बह पोख्दै छु । तिमीलाई सम्झेर मैले यो कागजमा के के लेखेँ आफैलाई थाहा छैन ।
संसारलाई बिर्सिसकेँ तिम्रो यादमा,रचीसकेँ प्रितका गितहरु । थाहा छैन आज यो सब किन भैरहेको छ । साहित्य आफै प्रस्फुटीत हुदा रहेछन् । जुन मानिस प्रेममा पर्छ,उस्ले आफनो मायालाई सम्झेर के के लेख्छ के के आफैलाई थाहा हुदैन भन्नेत सुनेको थिए तर मैले सुनेको कुरा सही रहेछभन्ने लागिरहेको छ । आज आकासरुपी यो सुनसान शान्त छानो र चम्किला ताराहरुको माँझमा बसेर सम्झदै छु । त्यही क्षण र त्यही मायालु अनुहारलाई। थाहा छैन आफैलाई यो के भैरहेको भनेर ।
I don’t know others existing in this world but only I love you, please don’t break my heart. Because I have totally sacrificed my life towards you. I only know you. I am ready for waiting you decades.
थाहा छैन तिमीले यो पत्र पढेर के सोच्ने छ्यौ, सायद मलाई नै सम्झीरहेकी या हुनेछौ, तिमी मेरो हरेक धड्कनसँगै धड्कीरहेकी छौ ।तिमी मेरो मुटुमा कैद छौ । मेरो मुटुको प्रत्येक धड्कनले तिमीलाई पुकारीरहेछ । म तिमीलाई आफुभित्रै राख्न चाहान्छु । यदि तिमी आफुलाई खोज्न चाहान्छौ भने आउ म देखाउनेछु तिमी काँहा छौ मेरो जिन्दगीमा भनेर । तिमी मेरो मन, मुटु,मस्तिष्क अनि मेरो रक्तकणमा नशा झै घोलिएर मेरो जिवनमा छाएकी छ्यौ । मेरो जिवमा तिमी केवल आफुलाई पाउनेछौ मात्र आफुलाई ।
कति लेखु, जति लेखेपनि थाक्दैनन यी औलाहरु,अनि सकिदैनन मेरो मत्रभित्रबाट तिम्रा निम्ती जन्मिएका मायाप्रेमका शब्दहरु । Pleas e मेरो भावनालाई नटुक्राउ ल यदि तिमी मलाई चाहदैनौ भने म जानेछु धेरै टाढा तिमी जिवनबाट कुनै अपरिचित मायालु बनेर । जति कुरा लेखे पनि प्रत्येक शब्ले भनि रहेको छ कि I Love You , के तिमी मलाइ माया गर्छौ, तिम्रो निर्णयले नै मेरो जीवनको बाटो निर्धारण गर्नेछ ।
तिम्रो जवाफको प्रतिक्षामा........................................................

Heart touching Story...♥

Real love गर्नेहरुले अवश्य पढ्नुहोला.
केही समय अगाडि सोलोमन राजाको एउटा ठुलो र सुन्दर
बगैँचा थियो। त्यस बगैँचामा विभिन्ऩ थरिका सुन्दर
फुलहरु
फुलिरहेका हुन्थे अनि ऋतु परिवर्तन सगैँ चराचुरङ्गीहरु
पनि बसाईँ सर्न आउथे। यसै क्रममा एकदिन white birds
हरु
बसाईँसर्न भनि आए।
white birds हरु white rose को बगैँचामा बस्ने
निणर्य
गरे....अनि त्यहीँ बस्न थालेँ।
एकै स्थानमा बस्ने क्रममा एउटा white bird ले
एउटा white
rose लाई मित्रताको प्रस्ताव राख्यो अनि त्यस दिन
देखी एक अर्काको Best frn भएर दिनहर खुसीसगँ
बिताउन
थाले....
दिनहरु खुसीसगैँ बित्दै गएपनि White bird ले भने भित्र
भित्रै white rose लाई मन पराउन थालिसकेको थियो।
उसले rose लाई purpose गर्ने विचार गर्यो...
उसले एक दिन rose लाई purpose गर्योँ। Rose ले
उसको Purpose reject गरी। बिचरा! Bird , उ धेरै
रोयो करायो अनि भन्ऩ थाल्यो.
"".I really love u ♥♥...म तिमीलाई Heart
देखी चाहान्छु..यस्तै ­ यस्तै त हो नि, जे भए
पनि उसको बोलीमा सत्यता थियो कुनै
बनावटी भनाईहरु थिएन
तर
Rose भन्थि "u r my best frn" मैले तिमीलाई कहिल्यै
पनि त्यस्तो नजरले हेरेको छैनं...I can't...
But
Bird को बिलौना त्यस्तै थियो
त्यसकारण अन्तिममा rose ले एउटा सर्तमा मात्र Bird
को Purpose accept गर्छु भनी..
((मित्रहर यदि तपाई आफ्नो मायालुलाई एकदम
माया गर्नुहुन्छ
भने के तपाई उसले भनेको जस्तोसुकै पनि सर्त मान्ऩ तयार
हुनुहुन्ऩ र?? चाहे Death नै किन नहोस्..))त्यसका ­ रण ऊ
मन्जुर भयो र सर्त सुनाउन अनुरोध गयौँ..
अनि Rose ले सर्त भनी,
" जुन दिन देखी म Red rose मा Change हुन्छु
त्यो दिनदेखी म तिमीलाई मन पराउछुँ..."
अब Bird दोधारमा पर्यो के गर्ने? मन्जुर भयोAfter
one
weak...
White rose red rose मा change भएन
After 3 month, After 6 month and one year
white rose red rose मा Change भएन
अनि उसले white rose को माथि गएर आफ्नो घाटीँ रेटेर
आफ्नो Blood White rose माथि पोख्यो...
अनि white rose बिस्तारै Red roseमा change
भयो...र
मन पराउन थालि
तर
त्यती बेला निकै ढिलो भईसकेको थियो।
Bird ले प्रेममा आफ्नो ज्यान गुमाउनुपर्योअनि Rose ले
सच्चा प्रेमी..

मलाई डरा लागी रहेको छ कतै मेरो र मरियम को प्रेम पनि राज र नुर जस्तै त हुने होईन ? ? ?? ?

कतै मेरो र मरियम को प्रेम पनि राज र नुर जस्तै त हुने होईन ? ( It Is Real Story Me Ramkumar & Mariyam)
=============== ­=============
सँधै जस्तै Duty बाट थाकेर म रुम पुगे अनि Uniform खोली खाना बनाउन तिर लागे,
खाना - साना बनाइ सके पछी यसो यकै छिन Facebook को पाना पल्टाउन थाले , हेर्दै जादा मेरो नजर १ पेज माथी पर्न गयो जाहा नेपाली अनि अरबी केटिको बियोगान्त प्रेम कथा सिर्सकमा कथा Post भयको रहेछ,
म खुब ध्यान दियर पड्न थाले , जती शब्द हरु माथी मेरो नजर पर्न जान्थ्यो तेती नै म स-संकित हुन पुग्थे , अनि भित्र भित्रै डरको ज्वारभाटा हरु उर्लिन थाल्दथे, म कथालाई बिचमा नै थाती रखेर लामो सास लिदै पुन बिसतारै तर भयबित पाराले ति कथाको
अन्तिम सम्म पुग्न खोज्दछु , डर अनि भयले मन्मा ढ्यांग्रो बजाइ रहेको थियो,
बल्ल - बल्ल कथालाई सकाय तर मनको डर-त्रास भने झन झन जवान हुँदै थियो, भित्र भित्रै आसंखाको घेरोले आफैलाई खादै थियो,
हो साथी यो कथा कतै मेरो सजगताको लागि त लेखेको होईन जस्तो लाग्न थालेको थियो मेरोमनले ।
कुरा आज भन्दा ९ महिना को हो जुनको महिना म हस्पिटलमा क्लिनर फोरेम्यान को रुपमा कार्यरत थिय , कार्यकालको समयमा यका दिन १ केटी सँग सामान्य कुराकानी भयको थियो , जो त्यो दिन पेसेन्ट को रुपमा आयकी थि, पछी उ हप्ताको २-३ पटका आउन थाली तेसै बिच कुराकानी बड्दै जान थाल्यो अनि मोबाइल Number साटासाट पनि भयो , बिसतारै सामान्यपरिचय बाट साथी , साथी बाट यकदिन मायाको रुपमा परिणत हुन
पुग्यो , उसको नाम मरियम थियो , हरेक दिन उसले मलाई फोन गर्थी अनि धेरै बेर कुरकानी चल्दथ्यो , उ भन्थी '' तपाइ मेरो जिन्दगी हो तपाइ बिनाको जिबनको कल्पना गर्नु भनेको आत्मा बिनाको सारीर जस्तै हो मेरो लागी '' तर मलाई कता कता यका प्रकार को डर ले झस्काइ रहन्थ्यो , उ मुस्लिम जाती म हिन्दू त्यो पनि हाम्रो समानता आकास पातालको , अनि म उस्लाई सम्झाउन खोज्दथे , कि हाम्रो माया सम्भब छैन , '' तिमी काहा धनी बाबुकी यक्ली छोरी म काहा । । । । । । । । तिमीले १ महिना खाने Break फास्ट बराबर मेरो १ साल को खाना पुग्छ, अनि म हिन्दू तिमी मुसलमान , यो समाजले हामिलाई माया गरेर बस्न दिदैन मरियम '' तर उ म प्रती पागल भयकी थि कसै गरी पनि मान्ने वालामा थिइन ।
मेरो हरेक सुक्रबार अफ हुन्थ्यो उ मलाई लिन आफ्नै कारमा मेरो रुम सम्म आउँदाथ्यो , क्यामका सब्बैले भाउजु , बुहारी भनेर जिस्काउने गर्दथे तेस बाट झन खुशी हुन्थी , अनि हामी कहिले मम्जार पार्क , कहिले मिसृफ पार्क त कहिले Oman को बोर्डर छेउ १ Alzahidaah रेस्टुरामा जाने गर्दथेउ............... ­.
म अनि मारियम बिच यसरिनै चलिरहेको थियो , १ दिन म र उ जुमेर पार्कमा थियौ एक्कासी उसकोबाबा अगाडी देखिनु भयो अनि उस्लाई त्याहा बाट लियर जानु भयो । तेस दिन म ट्रेनमा फर्किय ...............
तेस दिन देखी मरियम सँग १ महिना कुरा हुन सकिन नत मोबाइल लाग्थ्यो नत इ-मेल नै , पछी १ नया Number बाट कल आयो केटाको आवाज थियो
.......
अरबी लवजमा ब्लोन थाल्यो , अनि मेरो क्याम्प सोध्न थाल्यो म डराइ डराइ को हो?सम्म भन्न सके , पछी थाहा पाय मरियम को बुवा रहेछ अनि म सँग भेट्न खोज्नु भयको रहेछ , म पनि मनमा धेरै खुशी अनि मनमा डर बोकेर मरियम सँग उस्को घर गय ।
त्याहा उस्को मम्मी दाइ भाइ अनि उस्को साथी लईला पनि थि ,
कुरा कानी हुँदै गयो उस्को बाबाले , मरियम सँग बिबाहा गर्न २ ओटा सर्तहरु राखे
१ . नेपालको नागरिकता छाड्ने
२ . हिन्दू बाट मुस्लिम बन्नु पर्ने
जुन मेरो लागी २ ओटै मुस्किल थियो
यो सर्त ५ महिना भित्र मान्नु पर्नेछ नत्र उस्को बिबाहा आर्कै सँग गरिदिने छन । यो ३ महिना बिती सक्यो बाकी २ महिना छ,
यदी मैले २ महिना सम्म पनि कुनै निर्णय नदिय यहाँ मैले ठुलो
नोक्सानी बेहोर्नु पर्नेछ,
यदी म बहेक अरुलाई अंगाल्न परे उसले आत्म हत्या गर्ने दिने धम्की मलाई दि रहेको छ ।
म पनि उस्लाई धेरै माया गर्छु र गुमाउन पनिचाहान्न , र सर्त हरु पनि आत्मसाथ गर्न सक्दिन,
किनकी म मेरो धर्म अनि देसलाई धेरै माया गर्छु मरियम जती............ ­............... ­......
मलाई डरा लागी रहेको छ कतै मेरो र मरियम को प्रेम पनि राज र नुर जस्तै त हुने होईन ? ? ?? ?

केटी साथी

मत भन्छु केटी लाई साथी नबनाउ,
नाना भाती भनि कहिले माथी नबनाउ,
फोकटको प्रसंसा र झुटो बातले
घमन्डिलाई कहिले पनि जाती नबनाउ,
मत भन्छु केटी लाई साथी नबनाउ,
नाना भाती भनि कहिले माथी नबनाउ,

Nepali Jokes Haru(राम कुमार खडका): Disha ki Haluwa

Nepali Jokes Haru(राम कुमार खडका): Disha ki Haluwa: " श्रीमतीले यस्तो काम गरे पछि " रामे कि श्रीमती नानी को दिसा जँचाउन ल्याबमा गइछे.... डाक्टर :- यो त दिशा होइन, हलुवा पो हो । ...

Nepali Laghu katha 1

छायाँसँग एकरात (सुबिसुधा आचार्य) - [2011-03-10]
निस्पट्ट अँध्यारो हावासँग साउती मार्दैछभने तमोर नदीको चिसो पानी आवाजसँग सम्झौतागरी बग्दैछ कलकल बगरलार्ई चुनौती दिएर । आकाशमा ताराहरू चम्केकै छन् तर प्रकाशले धर्ती अंगाल्न सकेको छैन र त राज जमाउँदै छअँध्यारो जूनकीरीको मिलिकमिलिकसँग पौठेजोरी खेल्दै ।
हो, म त्यहीँ अँध्यारोभित्र आफूलार्ई खोज्दै अनुमानसँग अनुभव धरौटी राखेर पार गर्छु तमोर नदी एउटा सानो लठ्ठीको सहायताले । हुन त त्यति जवान भएकी छैन ऊ तर पनि नदी, खोला नतरेको मेरो बानी ढुङ्गामा लागेको लेउ करौती बन्छ मेरो साहसलार्ई टुक्र्याउन अनि त गुहार माग्छु नर्कटको सिम्किनुसँग ।
ओ हो ! मान्छेलार्ई ज्यानको माया कति बिघ्न, पिडौंला पिडौंला आउने पानीको बेगलेके मलार्ई ढाल्दो हो र ? लौ ढाली हाले पनि तबगाउने क्षमता हुँदैन नि, बिचरो म वनको बाघभन्दा मनको बाघले सिध्याउँछ एउटा खतरनाक हाउँगुजी बनेर । त्यसैबाट बच्न लठ्ठीसँग हारगुहार मागेको हुँ नदी तर्नु अगाडि ।
तमोर नदी तरिसकेर लामो श्वास तान्छु ठूलै युद्ध जितेझैँ बगरको ढुङ्गामा टुसुक्क बसेर । अब जुत्ता मोजा लगाउनुपर्छ भन्ने मानसिकता बन्दा नबन्दै म भन्दा बीस हात तल नदीबाट एउटा स्वास्नी मान्छेको चिच्याहट मेरो कानको जालीसम्म आइपुग्छ हावामा तरङ्गित हुँदै–
“बचाऊ बचाऊ, मलाई खोलाले बगाउन लाग्यो बचाऊ ।”
रातको मध्यग्रह, चुक पोखिएझैँ अँध्यारोको बर्चस्व, सुनसान नदीको बगर, को हुन सक्छ यतिखेर ? यहाँ नदी तर्दै फेरि बगाउने पानीको प्रवाह पनि छैन । कसैले मलार्ई छक्काउँदैछ भनुँ भने पनि एउटा स्वास्नी मान्छे कसरी सम्भव छ यो ? मनमा कुरा खहरे भएर उर्लदा म जुत्ता लगाउँदै खोल्दै पो गर्दोरहेँछु, उताबाट चिच्याएको आवाजसँग स्वयम् म आफैँ विचलित भएर ।
आवाज आइरह्यो म आवाज चपाउँदै मौन भएँ ढुङ्गाको मूर्ति जस्तो कसोकसो निर्जीव बनेर, आवाजले छाएन पनि भन्न सक्ने अवस्था छैन सोचाइ चुल्ठी परेर लहरिएकै हो । छोयो कसरी भनौँ गएर नदीबाट ती महिलालाई बगरमा ल्याउने बेलासम्म ठिङ्ग खामो झैँ स्थिर छुम ।
करिव दश मिनेट जति पछि जुत्ता त्यहीँ बगरमा फालेर तुफान बनी पुग्छु महिला भएको ठाउँमा, अँध्यारोमा आवाजलाई पच्छ्याउँदै अनुमानको भरमा । छामेर पाखुरा घिसार्दै किनारा तिर ल्याउँछु,उनी अझ सुकसुकाउँदै छिन् ।
उनको सुकसुकाइले उनी निकै आपतमा परेकी रैछन् भन्ने लख काट्छु म । ‘चिन्नु न जान्नु घचेटी माग्नु’ अरू समय त्यहाँ रोक्किएर समय खर्चनु थिएन मलार्ई । फरक्क फर्केर सरासर माथि जान्छु जुत्ता मोजा राखेको ठाउँ पत्ता लागेन अँध्यारोमा कता हो कता ।
छामछुम खोजखाज गर्छु केहीबेर, अब खाली खुट्टाले पैताला दर्फराउँदै लाग्नु पर्लाउकालो, व्यर्थै एउटीलाई बचाइ टोपल्न जाने भैखाको नयाँ जुत्ता गुमाउनुप¥यो । गुनासो पोख्छु आफँैलार्ई, उकालो लाग्न थाल्छु बानी भए पो खाली खुट्टाले हिँड्ने, ढुङ्गाका गेगरले बिझाएको आभाष तालुसम्म छ पैतालादेखि ।
“सुन्नुस् त ! तपाईंको जुत्ता यी यहाँ छ, लगाउनुस् ।”
म फरक्क फर्कन्छु आवाज आएतिर, कालो आकृति ठिङ्ग छायाँझैँ बनेर उभिन्छ अगाडि ।
“तिमी ! अघि त नदीले जिउँदै निल्ला जस्तो गरेर च्याँठिदै थियौ, रून पुग्यो र यहाँ आएकी ?”
“तपाईले जुत्ता खोज्नु भएको मलार्ई थाहा थियो त्यसैले पु¥याउन आएकी ।”
म उनको हातबाट जुत्ता लिएर त्यहीँ बसी लगाउँछु । मैले जुत्ता लगाउन्जेलसम्म पनि उनीसँगै उभिन्छिन् बिना संवाद चुपचाप । जुरूक्क उठेर म हिड्न लाग्दा –“जाऊँ पनि भन्नु हुँदैन तपाईं, छि कस्तो निष्ठुरी ?” उनी नाकेस्वरमा लाडिदै बोल्छिन् ।
“तिमी को हौ, कहाँबाट आयौ, कता जाने हौ मलाईके था कुल घरानकी चेलीबेटी यति राती हिड्दै हिडदैनन् त्यो पनि एक्लै के आधारलेजाऊँ भनू म ?” अगाडि बढ्दै बोल्छु म ।
“तपाईंले सोधे पो मैले बताउनु, बोल्न पनि पैसा पर्ला जस्तो गर्नुहुन्छ अनि ।” ठुस्किदै पछिपछि आउँछिन् उनी ।
“लौन त मैले सोधेँ अब त भन, कहाँ हो तिम्रो घर ?” तपार्ईंको भन्दा पल्लो गाउँ हो मेरो,म गा.वि.स. सचिव अमरनाथकी कान्छी छोरी छायाँदेवी हुँ, हुनसक्छ तपार्ईंंले मलार्ई चिन्नु हुन्न ।”
“तिमीले चाहीँ मलार्ईं चिन्छौ र ?” अँध्यारोको शून्यतालाई थप्पड हिर्काउँदै उनी खिलखिलाएर हाँस्छिन् पाखा पर्वत थकाउँदै, कसोकसो मीठो लाग्छ मलार्ई त्यो हाँसो कतै आफ्नोपन घोलिएझैँ । “नचिनेको मान्छेको जुत्ता पु¥याउन मलार्ई के खाँचो?” उनी फेरि हासिन् त्यसरी नै ।
“भन न त म को हुँ ?” हिँड्दा हिँड्दै ढिस्कोमा रोकिएर सोध्छु म । सारै थाकेझैँ मेरै छेवैमा फ्यात्त बसेर भन्छिन् ।
“तपार्ईं स्कुलको हेडसरको कान्छो छोरा उमङ्ग, तपाइकी दुई दिदी र एक बहिनी पनि छन् । जेठा दाजु मलेसिया जानु भएको छ । बुबा हाल अवकास जीवन बिताउँदै हुनुहुन्छ ठीक हैन त ?”
ओ हो ! जन्मदिने बाबुले त जन्मकुण्डली बताउन सक्दैनन्, उनले त नालीबेली खोतलिन्, म कसरी उनलाई अपरिचित भनौँ र यात्राबाट छुट्टयाऊँ त्यसो त परिचित भनेर पनि भन्न सक्दिन । अवस्था त्यस्तै सिर्जना छ ।
“लौ माने वा तिमीलाई, मेरो त जन्मकुण्डली नै पो थाहा रैछ त अनि भन यति राती कहाँ गएर आएकी त्यो पनि एक्लै ?”
“सहर गएकी थिएँ बाटोमा गाडी बिग्रेर ढिला भयो, साथी थिए नि उता पारी जाने उतै गए ।”
“बजारमै कसैकहाँ बास पनि त बस्न सक्थ्यौ नि, यति राती नदीमा डुबेर चिच्याउनुको कारण, के साँच्चै नदी तर्नै नसकेर हो त ?”
उनी फेरि हाँस्छिन् ।
“छिः तपार्ईं त असाध्यै सोझो हुनुहुँदो रैछ । श्रावणको भेल त एक्लै तर्ने म चैतमा सुकेको नदी तर्न सकिनँ हुँली त, तपार्ईंलार्ई बोलाएकी नि मैले ।” उनी डाँडा गुन्जिने गरी हाँस्छिन् ।
जति जति उनी हाँस्दै जान्छिन् त्यति त्यतिमलार्ई उनको सामीप्यता मीठो न्यानो लागेको छ आभाष, अँध्यारोलार्ई चिर्दै नियालेर अनुहार हेर्ने चेष्टा गर्छु एकदम धमिलो देखिन्छ मुहार तैपनि राम्री लाग्छ पूर्णिमाको जून जस्ती । नाक ठोक्किने उकालोमा साथी भेट्दा खुसी नै छु म । नत्र हस्याङ्ग फस्याङ्ग गर्दै एक्लै पो उक्लनु पथ्र्यो उकालो । कमसेकम मुख बोलाऊ त भेटेको छु ।

“जाऊँ होला अब त दशभाग उकालोमा दुई भाग पनिकटेको छैन उज्यालै होला जस्तो छ घर पुग्दा ।” उठेर बाटो लाग्दै भन्छु म ।
उनी पनि आङ तन्काउँदै पछि लाग्छिन्– “के भो त बल्ल बल्ल घर फर्केको छोरा उज्यालोमा धितमरून्जेल नियाल्नु हुन्छ झन बुबा आमाले ।” च्याप्प समाउँछिन् पछाडिबाट हात,म रोकिन्छु हिंड्दा हिंड्दै ।
“के गरेकी तिमीले बाटो साँघुरो छ त्यसमाथिको अँध्यारो अलिकति गोडा चिप्लियो कि शरीर नदीमा, प्राण कता हो कता?”
“तपाईंलाई जिउको त्यति माया लाग्छ ?”
“जिउको माया कसलार्ई लाग्दैन र ? माहुरी त आफूलार्ई बचाउने बहानामा सुरक्षा गर्ने निहुँमा मान्छेलार्ई खिलेर मर्छ भने म त मान्छे प्राणी जगतकै सर्वश्रेष्ठ जात, अर्कालार्ई किन त्यसो भन्नु नि घुँडा घुँडा पानीमा बगेर मर्छु भन्दै चिच्यायौ आफू ।”
“मैले पहिले नै भनिसकेँ तपार्ईं हेर्दै चम्बू, बाठो भए पनि मूर्ख हुनुहुँदो रैछ । के म आफ्नो प्राण जोगाउनकै खातिर चिच्याएकी हुँला र ? के म त्यस्तो सारै डरपोक देखिन्छु हेर्दा नै ?” हिड्दा हिड्दै टक्क रोकिन्छिन् उनी अलि अगाडि नै पुगिसकेको छु म । चानुमानु नभएपछि फर्कन्छु पछाडि उनी बीच बाटोमै बस्छिन् थचक्क ।
“किन के भयो र बसेकी, बाटैमा ? घर जान मन छैन ? छैन भने म जान्छु तिमी यतैकतै ओडारमैबस । अँ ओडार त कहाँ पाउनु भीरको ठूलोे ढुङ्गा मुनि बस ।”
म हाँस्दै फर्कन्छु उनी भएतिर ।
“हेर्नुस् न आज बिहानदेखि मेरो मुखमा एक घुट्को पानीसम्म परेको छैन साह्रै थाकेकी छु । भोक, प्यास र थकानले गर्दा तपार्ईं मलार्ई केही सहयोग गर्नुस् न बिन्ती छ, यी हेर्नुस् (अँध्यारोमा पनि हातले इसारा गर्दै) हात गोडा लल्याक लुलुक भएका छन् । पाइलै सर्दैन पटक्कै अगाडि, म कसरी हिडौँ?”
“उफ ! कहाँको घाँडो आइलाग्यो अँध्यारो रात सुनसान जङ्गलको ठाडो उकालो बाटो, तल तमोर नदीको सुसाइ, चरा मुसाको चालसम्म थाहा नपाइने यो ठाउँमा म कसरी तिमीलाई भोजनको व्यवस्था गरौँ ? फेरि सदा त यो बाटोमा उक्लदा झोलामा केही न केही च्यापेर आउँथे सन्जोग आजै रित्तै छु ।”
म फतफताउँछु उनी सामु बसेर, अफ्ठेरोमा फलेको फर्सी जस्तो हुन्छिन् उनी न टिप्न सक्छु न छोड्न नै ।
“ठीकै छ त तपार्ईं खानाको व्यवस्था पनि गर्न सक्नु हुन्न, म तपार्ईंको लागि साँच्चै घाँडो भएकी भए जानुस् छोडेर, म यहीँ बसेर रात कटाउँछु । कति रात पो बाँकी होला र ?” घुर्किसँगै सुकसुकाउँन थाल्छिन् उनी । समस्या समाधानको गतिलो बाटो नभएपछि दिनभरि बाँझो बारी जोतेर थाकेको गोरूको जस्तो लामो सुस्केरा तान्दै उनीसँगै थचक्क बस्छु म ।
“छैन तपार्ईंसँग कुनै विकल्प, यानेकि उपाय? छिः कस्तो नामर्द, यहाँ एउटी भोकी प्यासीअशक्त महिला लखतरानमा बसेकी छे, उता तपार्ईं भने कति ढुक्कले सुसेल्दै बस्न सक्नु भएको, हे भगवान ! उपाय दिनुस् यी मर्दभनाउँदालाई ।” दुई हात जोडेर फर्किन्छिन् सप्तऋषितर्फ ।
“ओ हो ! सप्तऋषि यतिमाथि आइसकेछन् अब धेरै छैन उज्यालो हुन, हिँड बिस्तारै अब एक डेड घण्टा हिड्यौँ भने त घर आइहाल्छ म त्यहीँ खानाको प्रबन्ध मिलाई दिउँला ।”
बच्चालाई नाना पापा दिन्छु भनेर फकाए जस्तो उनलार्ई फकाउन खोज्नु मेरो अथक प्रयास बालुवामा पानी पोखिँदाझैँ ओभानो बन्छ, थकाइ त मलार्ई पनि लागेको छ भोकले आच्छु आच्छु म पनि भएको छु तर भनौँ पो कसलार्ई यो जङ्गलको बाटोमा ।
केही समय हामी दुवै मौनतामा लुकामारी खेल्छौँ । पर क्षितिजसम्म मौन संवादको धारा प्रवाह बग्छन् मसँग सवालका उद्बेगहरू नै लहरिन्छन् । मौनताले चिमोट्छ हामी दुवैलार्र्ई, ऐया आत्था बनाउँदै । सुसेलिरहन्छ बतास, चलमलाई रहन्छन् सल्लाका डाली । बाटोको दायाँ बायाँ तलमाथि नियाल्छु म सालको ठुटो बाघ र स्याल बनेर बसेको छ । कस्तो अचम्म मनले जे सम्झियो त्यही आकृति खडा भैदिन्छ अगाडि । सोचाइ, सम्झाइ र भोगाइ त्यसैले पनि पृथक बनेको हुनसक्छ । सोचाइको खिचडी पकाएँ मैलेमौनतालाई सापटी लिएर ।
To Be Cont......

दिल छुने कथा पुरै पढ्न नभुल्नु होला !!

दिल छुने कथा पुरै पढ्न नभुल्नु
होला !!
क्यानडामा घटेको सत्य कथा
एउटा केटा जसको नाम डेबिट
थियो, उसको जन्म एक सामान्य
परिवारमा भयो, उसको आमा धेरै
खुशी भईन !
एक दिन उनि छोरालाई सुताईराखेर
बगैँचामा गईन !
जब उनि बगैँचामा थिईन
उनको घरमा आगो लाग्यो !
उनि छिटो भन्दा छिटो दौडिएर
आफ्नो छोरालाई बचाउन घर तर्फ
गईन,
मान्छेहरुले उनलाई रोक्ने कोशिस गरे
तर उनिहरु सफल भएनन !
उनि आफ्नो छोरा सुतेको ठाँउमा पुगिन
छोरा सकुशल रहेछ,
तर अचानक उनको कपाललाई आगोले
भेट्यो र उनि आगोले जल्न पुगीन् !
उनको जिवन आगोले
पोलेको दागबाट धेरै खराब हुन
पुग्यो ,
छोरा ठुलो हुदैँ गयो र धेरै धनि भयो र
उ शहर तिर बसाँई सर्यो !
किनकी उ धेरै लज्जित
भयो उसको आमाको शरिरको दाग
देखेर !
जब मान्छेहरुले उसलाई सोध्थे, उ
भन्थ्यो :-
मेरो परिवारमा मेरो आमा जस्तो नराम्रो कोही छैन...
एक दिन उसको आमाले
आफ्नो बारेमा छोराले भनेको सबै
कुरा थाहा पाईन र उनि साह्रै
दु:खि भईन,
उनले उनि कसरी नराम्री भईन भन्ने
कुरा बताउन शहर जाने निर्णय गरिन,
तर उनि चढेको बस अचानक
दुर्घटना भयो र उनको मृत्यु भयो !
त्यो छोराले त्यो खबर सुन्यो तर उ
धेरै खुशी भयो..
उ हतपत गाँउ गयो , उसले मान्छेहरु
धेरै दु:खी भएको देख्यो,
तर उसले कसैलाई
वास्ता नगरि सिधा आमाको कोठा भित्र
छिर्यो र महत्वपुर्ण कागजपत्र
खोज्न थाल्यो र उसले
आमाको पुरानो डायरी भेट्यो....
डायरीमा यस्तो लेखेको थियो:-
दिन 5th Sept 1980:- म मिस
टोरोन्टो प्रतियोगितामा बिजयी भएँ..!
दिन 14th Jan 1982:-
मेरो पति टोनि गेटसन एक
दुर्धटनामा परेर मृत्यु भयो र मलाई 6
महिनाको गर्भवति छोडेर जानुभयो !
दिन 2nd July 1983:- मैले
मेरो छोरालाई आगोबाट
बचाउँदा मेरो कपाल र
मेरो अनुहारमा दाग लाग्यो !
जब उसले यो सबै पढ्यो र धेरै
दु:खि भएर रुन थाल्यो, तर धेरै
ढिला भईसकेको थियो !
मोरल:- कहिल्यै
आफ्नो आमाबुबालाई दुर्व्यवहार
नगरौँ, उनिहरुले सधैँ हामीलाई
आशिर्वाद दिईरहेका हुन्छन र जब
हामी रुन थाल्छौँ उनिहरु हामीलाई
छोडेर गईसकेका हुन्छन !!

बर्षे भेल बनेर मलाई बगायो कसैले,...! थिए मुटुको कुनामा भगायो कसैले,...!!

बर्षे भेल बनेर मलाई बगायो कसैले,...!
थिए मुटुको कुनामा भगायो कसैले,...!!

बिन्ति बिसाए मानिनौ तर पनि,...!
दोषि थिएन दोष लगायो कसैले,...!!

तिमि नहुदा दियो निभ्छ भन्ने छैन,...!
तेल माथि तेल राख्दै जगायो कसैले,...!!

कति बाच्ने तिम्रो यादमा तड्पिएको थियो,...!
अन्तै नाता जोँडौ तर सगायो कसैले,...!!

गहना अस्तित्व बेच्दै हिड्ने मान्छे लाई,...!
पैसामा बिक्ने मन मगायो कसैले,...!!

गोबिन्द चन्द सोडारी"समर्पण" कालागाउं ६ अछाम

कहानी बिक्दैछ

लिन्छौ भने लईजाऊ कहानी बिक्दैछ!
विदेशमा युवा आफ्नो जवानी पिस्दैछ!

पागल् प्रेमी मुटु छाम्दै प्रियको यादमा!
रुँदा रुँदै आँसुले नै सिरानी भिज्दैछ!

शान्ति खोजेँ देशैभरि अशान्ति छ खै!
रात पछि त्यहाँ हरेक् बिहान निभ्दैछ!

महँगी छ जताततै दुखिलाई झन् दुःख!
भोको पेट हातले त्यो किसान मिच्दैछ!

स्वाभिमानी वीर भनी पुर्खाको बहादुरी!
बद्नामीकै मसिले त्यो निसान फिट्दैछ!

कृष्ण मानव खड्का
सानोश्री ३ बर्दिया ———————————

शेरे

अन्ध्यारो मुख लगाएर बसेको
शेरेलाई सवाशेरेले सोधेछ -
के भयो सोल्टा ?
शेरे - के हुनु नि यार
आज बिहान मैले गाई दुहुन थाल्दा
लात्तीले हान्यो
र मैले उसको खुट्टा बाँधें
र दुहुन सुरु गरें,
अनि फेरी आर्को खुट्टाले हान्न थाल्यो
अनि आर्को खुट्टा पनि बाँधेर दुहुन सुरु गरें,
फेरी गाईले मलाई पुच्छरले हान्न थाल्यो
र बाँधने कुरा केहि भेटिन
अनि आफ्नै बेल्ट खोलेर
पुच्छर पनि बाँधे,
त्यति नै बेला मेरो पाइन्ट फुस्कियो,
त्यो पाइन्ट माथि तान्न नपाउदै
झ्याप्प स्वास्नीले देखि ..
मोरी कुरा बुझे पो......बजाईहाल ­ी नि यार

आमाको चिठ्ठी *********

आमाको चिठ्ठी
*************** **
मेरो बाबा
तिम्रो आमा हुँ म
तिमी सानोमा
रुदा फकाउने
तिमीलाई भोक लाग्यो होला भनेर
आफ्नो छाती चुसाउने
तिमीलाई जाडो भयो होला भनेर
न्यानो बनाउने
तिमी हिंड्न नसक्दा लड्न खोज्दा
साहरा दिने
तिमीलाई सानो चोट लाग्दा
आत्तिएर तिमीलाई अगाल्ने
मेरो बाबा भनेर सबैको सामु
गर्वका साथ भन्ने
तिम्रो आमा हुँ म
बाबु तिमी अब ठुलो भयौ
तिमीलाई अब मेरो साहराको जरुरत छैन
तिमी सबै थोक आँफै गर्न सक्छौ
तिम्रो आमा हुँ म
म अब बुढी भए
मलाई साहराको जरुरत छ
तर मेरो कुनै साहरा छैन
रुदा आसुँ पुछ्ने
भोक लाग्दा खान दिने
जाडो लाग्दा न्यानो लुगा दिने
चोट लाग्दा अगाल्ने
मेरो कोही छैन
तिम्रो आमा हुँ म
आज म बुढी भए
तिमीलाई आफ्नो आमा भनेर चिनाउन पनि
लाज लाग्छ होला ?????
फेरी पनि
तिम्रो आमा हुँ म
मेरो बाबा तिम्रो त्यो लामो जिन्दगीको
पहिलो पाइला हिंड्न मैले साथ दिए
आज मेरो जिन्दगीको अन्तिम पाइलामा
तिमी किन म सँग छैनौ ?????
फर्केर आउ मेरो बाबा
म तिम्रो बाटो हेरी बसेको छु ।
मेरो जिन्दिको अन्तिम घडीहरु
म तिम्रो साथमा बिताउन चाहन्छु
हो तिम्रै आमा हुँ म
फर्केर आउ मेरो बाबा
म तिम्रो बाटो हेरी बसेको छु ।

हाम्रो यात्रा

त्रसित बसन्त
हाम्रो यात्रा वारिपारि हुनेछ ।
छुट्टाछट्टै घरबारी हुनेछ ।
तिमी ओढ्ने छौ घुम्टो पराईको,
म रुने छु मन भारी हुनेछ ।
कोही आउने छ मेरा आ“सु पुछ्न,
याद गर ऊ पनि नारी हुनेछ ।
थाक्ने छौ तिमी जीवन यात्रामा,
अनि बगैचामा सालघारी हुनेछ ।
तान्नु तान्नु चुट्यो भनी जान्नु,
कुन दिन हाम्रो मारामारी हुनेछ ।

माग्यौ तिमीले केवल मिठो प्यार दिए मैले

माग्यौ तिमीले केवल मिठो प्यार दिए मैले ।
छैन सुखि दुखि भएपनि संसार दिए मैले ।

दिलको राजा बनाई दिलभित्र सजाएपछि ,
म तिम्रो, तिमीमेरी पूरा अधिकार दिए मैले ।

मलाई पनि कहाँ छ र रीस राग अनि द्वेष,
ममतामयी यी नजरका प्रहार दिए मैले ।

दुई मुटु एक भए आहा ! सामिप्यतामा,
शिशिर हैन बषन्तकै बहार दिए मैले ।

म पनि त असक्षम नै छु हिरामोती दिन,
पर्खि बस एक चिम्टि सिन्दुर दिए मैले ।

♥♥माया गर्न कुनै कारण चाहिदैन ."♥♥

♥♥माया गर्न कुनै कारण चाहिदैन ."♥♥


एउटी केटीले आफ्नो boyfriend लाइ सोधी :::::
Girl Friend: तिमि मलाई किन माया गर्छौ ?
Boyfriend: थाहा छैन किन...म यसै तिमीलाई माया गर्छु .
Girl Friend - मलाई तिम्रो कुरो मन परेन
: अह मलाई कारण देउ..
Boyfriend: ठिक छ ... 'तिमि राम्री छौ , आकर्षक छौ त्यसैले ...
केटि सन्तुष्ट भईl
एक दिन ऊ बिरामी भई यस्तो बिरामी भई कि जसले गर्दा ज्यादै दुब्ली पातली र नराम्री देखिई ,
अनि निकै कमजोर पनि देखिई
अनि फेरी सोधी
Girl Friend:तिमि अझै मलाई माया गर्छौ ?
Boyfriend: तर तिमि अहिले राम्री र आकर्षक छैनौ अब मैले तिमीलाई के कारण दिउ ?
केटि रुन थाली ...
केटाले उसको हात समायो र भन्यो ..
BF: अहिले तिमीले बुझ्यौ कि छैन ?
.
"माया गर्न कुनै कारण चाहिदैन .
म तिमीलाई माया गर्छु र गरिरहन्छु तिमीलाई चाहे जेसुकै भएको होस् ."♥♥
"♥♥ "माया गर्न कुनै कारण चाहिदैन ."♥♥

तक्मेबुडा

तक्मेबुडा ससुराली जानलाई बस कुरेर
बसिरहेथ्यो !
बस आयो बुडोले हात उठेयो तर बस
दश मिटर पर गएर रोकियो !
तक्मेबुडा- (ड्राइभर सँग) हाउ लाखे है
गाडी मेरो आगाडी किन नरोकेको दिनभरि हात
उठाईदिन्छु थापाउलास!
बस भित्र भिडमा उभियो
पकेटमारले बुडाको पकेटमा हातहालेछ बाडोले
थापाईहाल्यो
तक्मेबुडा-मारो paकेटमा किन
हात हालिस?
Paकेटमार-सरि ! मेरै
पकेटमा हालेको तपाईकोमा परेछ!
बुडोले जमाएर पकेटमारको गालामा
झापट हानेछ !
पाकेटमार- ओए बुडो मेरोगालामा किन
झापड?
बुडो - लाखे है
मेरैमा हानेको तिम्रोमा पो परेछ! :p

Sala Shere

सर- ल भन त शेरे 10मा 4 घटाए
कति हुन्छ ?
शेर - 6 हुन्छ सर।
सर- स्याबास्! ल फेरी भन है 20 मा 10
घटाए कति हुन्छ?
शेर - आउदैन सर।
सर- हे मुर्ख ल सुन है बारीमा 20
आेटा भेडा चर्दैथे ति मध्ये 10 ओटा घर आए
अब भन बारीमा कति भेडा बाकी छन्?
शेरे- 0 सर ।
सर - 0? कसरी?
शेरे- सर एउटा भेडा हिड्यॊ भने सबै
हिड्छन नी ।
सर- हत्तेरी ल सुन त संग 20
वटा सुन्तला छन् मैले 10 वटा मागे मतलव
तैले मलाई 10 वटा सुन्तला दिईस अब त
संग कति सुन्तला रहे?
शेरे - 20 वटा सर।
सर- हैन फेरी 20 नै भन्छ कसरी?
शेरे- तेरॊ बाउकॊ कमाई छ र तैले
माग्दैमा दिनलाई त्यॊ पनि 10
वटा सुन्तला :D

Nepali Shere Jokes

बाउ : बाबु यस पाली को exam मा ८८ % भन्दा माथि ल्याउनुपर्छ .
शेरे : हैन मैले १००% ल्याउछु, बा
बाउ : मजाक नगर्न, छोरा ,
:
:
:
:
:
:
:
:
:
शेरे : सुरु कसले गरेको थियो...मजाक .......